روزی که خنده گم شد

همه چیز دروغ است.شبیه یک بازی خنده دار! خنده دار تر از آنچه تصورش را بکنی دنیا بر تو هجوم می آورد.سیلی می زند.نوازش می کند.دلداری می دهد.خراب می کند.دنیا یک خراب کده است.پر از غم و پر از رنج.دروغی که در پس حقیقت مانده و حقیقتی که در پس دروغ مانده.دیوانه وار می چرخد و به سرت پتک می زند.کاش این دل را نداشتیم.کاش دنیا با دل ما می ساخت.کاش اصلا نبودیم و مجبور نبودیم که ادا در بیاوریم که تظاهر یک بخش از زندگی ماست و این ماییم که زندگی را نفهمیدیم در حالی که تظاهر به فهمیدنش کردیم.زمین با آگاهی چرخید و روزی ما نادان ترین ساکنان آن با بغض سرگردانی خود گریستیم و خنده را گم کردیم در میان دستانمان.در میان دلمان.در میان دنیایمان.و سقوط کردیم.سقوط به قعر تهی..تهی دست ترین ساکنان این جهان گشتیم مایی که خنده را گم کردیم.